Hangjongeren verdrijven, dat doen ze in Amsterdam Centraal tegenwoordig heel effectief, vernam ik van RTL Nieuws. Draai na winkelsluitingstijd tot 01:00uur ’s nachts de tergend vrolijke en doordringende muziek van het Carnavalfestival uit de Efteling keer op keer en ze verdwijnen vanzelf! Typisch zo’n muziekje dat iedereen kent, maar niet direct thuisbrengt als er gericht naar gevraagd wordt. Maar als het eenmaal in je hoofd zit, slijt het erg langzaam uit je dagelijks systeem. Je kunt er dus mensen mee wegjagen?
Maar ik moet constateren. Er is geen beter muziekje uit te kiezen dan het Carnavalfestival. Ik word er vrolijk van, ik ken het uit mijn onschuldige herinneringen van vroeger en bovendien zit het in ons collectief geheugen. Maar het Carnavalsfestival is vooral multicultureel, zoals Amsterdam Centraal zelf. Waar in Nederland tref je zo veel verschillende nationaliteiten als op deze plek van komen en gaan? Hetzelfde geldt voor de Efteling. Zoveel nationaliteiten die zichzelf herkennen in deze populaire attractie.
Maar laten we het dan nog leuker maken op Amsterdam Centraal! Een droomvlucht vanaf de ingang tot in de trein! Vervangen we al het winkelpersoneel door het volk van Laaf, laten we alle NS-omroepen inspreken door niemand minder dan bokkenrijder Hugo van de Loonse Duinen. Hoe bang word je van hem als hij je vertelt je naar een ander ‘vervloekt’ perron te begeven, terwijl je langs vuilnisbakken rent die je allemaal lokken met: “Hallo! Hallo! Papier hier! Papier hier!”
Zou ik me laten wegjagen? Nee, ik denk het niet. Ik zou er blijven, de eerst volgende trein laten gaan en pas de volgende nemen. Ik wil nog meer Efteling op Amsterdam Centraal! Laat dat muziekje maar draaien! Laat muzikale paddenstoelen oppoppen, vermaak me tijdens het wachten! Ik doe dan nog een rondje. Nee, mij jaag je er zeker niet mee weg. Amsterdam here I come! Het is een ode aan Neerlands trots, mijn Efteling!
Hieronder míjn ode aan de Efteling. Mijn guilty pleasure!